Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й [К] Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
күңкілдеу
1. Ақырын, естілер-естілмес етіп сөйлеу. Екі адамның күңкілдеген әңгімесі естіледі (Қыдырханов). 2. Реніш білдіріп міңгірлеп сөйлеу. Шешем анда-санда күңкілдейтінді шығарды (Боранбаев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: күңкілдеу


будет выглядеть так: Что такое күңкілдеу