кіндік
1. Адамның, малдың қарнындағы ішкі дене мүшесімен жалғасатын ішек. Кіндігі шұбатылып жатқан қызылшақа құлындар (Ғ.Мүсірепов). // Қарынның орта тұсындағы шұқыр жер, кесілген ішектің орны. 2. ауыс. Орталық, түйін, тірек. Жер – ырыстың кіндігі (Мақал). Кіндігінен жарады – бауырын тартып жарады. Кіндік ата (әке) – а) нәрестенің кіндігін кескен ер адам; ә) бір істің бастаушысы. Кіндік бала – туған кездегі кіндігін кескен бала. Кіндік бойы – белуарға дейінгі өлшем. Кіндік кесер (этногр. ) – нәрестенің кіндігін кескенде берілетін кәде. Кіндік кесіп, кір жуған жер – туған жер, ата мекен. Кіндік тұс – дәл, нақ орта. Кіндік темір – арбаның, диірменнің т.б. тетігін қосып, жалғастырып тұратын өзек темір. Кіндік шеше – нәрестенің кіндігін кескен әйел адам