Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
о
1. Адамның алуан түрлі сезімімен байланысты айтылатын одағай сөз. О, ғажап (тамаша, шіркін). 2. Ренжігенде, кейігенде, есіркеп-мүсіркегенде аяушылықты білдіретін. О, байғұс (бейшара, сорлы). О, бәрекелді – бір нәрсені сүйсініп ризалық білдіру, құптау барысында айтылады. О , дариға – а) таңқалу, мадақтау; ә) өкіну мағынасында айтылады. О, жасаған [тәңірі] – жалыну-жалбарыну, өтіну мағынасын білдіреді. О, тоба [тәубе] – а) бір нәрсеге таңдану; ә) өзіне-өзі шүкіршілік ету кезінде айтылады
1. Адамның алуан түрлі сезімімен байланысты айтылатын одағай сөз. О, ғажап (тамаша, шіркін). 2. Ренжігенде, кейігенде, есіркеп-мүсіркегенде аяушылықты білдіретін. О, байғұс (бейшара, сорлы). О, бәрекелді – бір нәрсені сүйсініп ризалық білдіру, құптау барысында айтылады. О , дариға – а) таңқалу, мадақтау; ә) өкіну мағынасында айтылады. О, жасаған [тәңірі] – жалыну-жалбарыну, өтіну мағынасын білдіреді. О, тоба [тәубе] – а) бір нәрсеге таңдану; ә) өзіне-өзі шүкіршілік ету кезінде айтылады