оқпан
1. Ойылып түскен жер қуысы, шұқыр. Ол оқпанға аяғын тығып ап, мойыны үзіліп өлген екен (Бақбергенов). 2. Ердің астындағы қол сиятындай қуыс. Кей ер бар жанға жайлы үсті жалпақ, Тегіс тиер оқпаны , сонша талпақ (Шәкәрім). 3. Дәрімен атылатын қарудың іші қуыс, түтік тәрізді бөлігі. Бұл тапаншаның оқпаны ұзын (Жолымбетов). 4. Шахтадағы кен өндіретін қуыс жер. Шахтерлердің арнаулы киімін киген соң, оқпанның аузына келіп отырдық (Бодаубаев)