омырау
1. Жан-жануардың, адамның көкірегі, кеудесі, алқымы. Нұралы биенің омырауын шапалақтап қойды (Домбаев). 2. Киімнің кеуде тұсы. Күзекең үстіндегі кең қолтық қасқыр ішігінің омырауын ағытты (О.Сәрсенбаев). 3. ауыс. Әйелдің төсі, емшегі. Екеуіне екі омырауымды емізіп, ұйықтатып тастадым (Иманғалиев). 4. ауыс. Бір бет, өр кеуде, менмен. Тұйық адам кейде омырау келеді (Қонарбаев). Омырауға алды [салды] – тықсырды, киіп жарды. Омырау жасады [көрсетті] – кие жөнелді, кеудеге салды. Омырауы жасқа малынды [боялды] – қайғыға батты, зар еңіреді