Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н [О] П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
опыру
1. Бүтін затты бөлу, бөлшектеу, үзу. Дөңгелек таба нанның бір шетінен опырып алды (Байхонов). 2. Бір нәрсені қирату, сындыру, шағу. Омыртқасын опырды. 3. ауыс. Белгілі бір істі жапырып істеу, тындыру. Абызбай жұмысты опыра істейтін аңқылдақ жігіт (Жақаев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: опыру


будет выглядеть так: Что такое опыру