орын
Бір нәрсені қоятын, орналастыратын кеңістік; отыратын, тұратын, жататын жер. Тойға барсаң бұрын бар, Бұрын барсаң орын бар (Мақал). 2. Белгілі бір мәртебе, қызмет, жұмыс. Қарағым, отырған орныңды бұлдама (Бегалин). 3. ауыс. Бір нәрсені екінші нәрсемен салыстырғанда алатын ерекшелік, салмағы, реті. Орын байдан кейін қазақ поэзиясына жаңалық қосқандардың ішінде Сәкеннің орны бөлек ("Қаз.әдеб. "). Орны бөлек - басқадан ерекше, жөні басқа. Орны біткен ескі жара – қасіреті, күйігі басылған ескі әңгіме. Орныма егін [жуа, пияз] ек – орнымды меншіктеп иемдене берсін, не істесе, өз еркі. Орнына келді – өз қалыбына түсті, тәртіпке келді. Орнынан алды [алынды] – қызметінен түсірді. Орнынан тұрғысыз етті – қатты ұялтты, масқаралады. Орнын сипап [сипалап] қалды – орнынан таба алмай қалды. Орныңа жалғыз [қуыс] қурай – қолыңнан ештеңе келмейді барың да, жоғың да бірдей. Орны үңірейді – жоқтығы білінді. Орын алды – белгілі бір өзіндік сипатқа ие болды. Орын тепті – бір жерге тұрақтады, қоныстанды