отыру
1. Белгілі бір жерге жайғасу. Жүресінен отырды, шөкесінен отырды. 2. Көлікке, машинаға түсу, міну. Поезға отырды, арбаға отырды. 3. Бір жерге қоныс тебу, мекендеу. Қоңсы отырды, көрші отырды. 4. ауыс. Түрмеге қамалу, сотталу. Ол бес жыл отырып шықты. Отырып қалды – томсырайып үнсіз қалды. Отырған орның орман болсын [алғ]. – шалғынды, жерұйықта тіршілік жаса! Отырмай омал! [қарғ]. – тіл алмаған адамға айтылатын, отырған жеріңнен тұра алмай қал мәніндегі сөз