Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сойқан
1. Бүлік, лаң, ойран. 1941 жылы сойқан басталды. 2. Сойқан салғыш адам. Ол әбден пәле қуған сойқан (Ө.Әзиев). Сойқан салды – бүлік салды, лаңдады
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: сойқан


будет выглядеть так: Что такое сойқан