Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р [С] Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
сұңқылдау
1. Сұңқ-сұңқ ету, тілмарсу. Көрші әйел келіп сұңқылдап көп отырды (Қасиманов). 2. Зарлап жылау, дауыс салу. Шешем мені көре сала сұңқылдап жылап қоя берді ("Балдырған")
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: сұңқылдау


будет выглядеть так: Что такое сұңқылдау