сүйек
1. Адам мен жан-жануарлар денесінің қаңқасы. 2. Киіз үйдің кереге, уық т.б. ағашы, қаңқасы. Ағаштан киіз үйдің сүйегін жасайды (ҚазССР тарихы). 3. ауыс. Өлген адамның денесі, өлік. Байдалы сүйекті оң жаққа орналастырып, үйдің белдеуіне қара тікті (М.Әуезов). 4. ауыс. Ататек, заты. Самалбектің сүйегі қырғыз (М.Әуезов). Сүйегі асыл – а) Мықты, қайратты; ә) Атақты, текті. Сүйегін қорлады – намысын аяққа басты, зәбірледі. Сүйек жақын (туыс) – сүйекшатыс, құдандалы. Сүйек жаңғыртты – қайтадан қыз алысып, қыз берісті. Сүйекке біткен (сіңген) – әдетке айналған, қалыптасқан. Сүйекке таңба салды – ұятқа қалдырды. Сүйек шатыс – құдандалы, жекжат