сыбаға
1. Қадірменді, сыйлы адамға арнайы сақтаған соғым еті, муше. Ауылға барып сыбағамды жеп мәз болдым ("Қаз.әдеб".). 2. ауыс. Әр адамның өзіне лайық еншісі, үлесі. Қазақ романының қазынасына С.Мұқанов қосқан сыбаға айрықша (Бердібаев). Сыбағасын алды (сыбағасы қайтарылды) – а) еншісіне, үлесіне ие болды; ә) жазасын алды, сазайын тартты. Сыбаға тартты – сый, құрмет көрсетті