сынық
I1. Адамның, малдың сүйегінің сынған, қираған, мертіккен жері. 2. Бір нәрсенің қираған, жарылған, бөлшектенген бөлігі. Кірпіш сынығы, металл сынықы. Сыныққа сылтау іздеді [тапты] – не болса соны желеу етті. Сынықтан басқаның бәрі жұғады – адам не нәрсеге болса да бейімделеді
II
1. Быт-шыт боп сынған, күйреген, қираған. Сынық айнаның алдында тұрмын (Ерғалиев). 2. ауыс. Көңілі жабырқаңқы, жүзі солғын, жүдеу. Оның сыртқы ажары сынық (Ғ.Мүсірепов). 3. ауыс. Мінезі жатық, сыпайы, әдепті. Ханымкүл өзінің сынық мінезіне салды (Таң нұры). Сынық ине, тұтам жіп – үйдің керек-жарағы, үй мүлкі. Сынық мүйіз – тік бұрыш жасалмай ылғи дөңгелене иірілген ою түрі. Сынық сүйем – бармақ пен сұқ қолдың буыны бүгіліп барып белгіленетін өлшем