Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сыпырту
1. Өзд. етіс. Сыпыр-т. 2. Зулату, зымырату, жүйткіту. Диктор дайын тексті сырғытып, сыпыртып шығумен шектелуге тиіс емес ("Қаз.әдеб"). 3. Түгін қоймай сыбау, боқтау. Мен жеті атасынан бастап сыпыртқаннан басқа еш лажым жоқ (Ахметшин)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: сыпырту


будет выглядеть так: Что такое сыпырту