Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р [С] Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ Қ Ү Ұ Һ Ә Ө
сыпыру
1. Үй-іші, қора-қопсыны қоқыр-соқырдан тазарту, жинау. Сыпырамын үй ішін, жуам аяқ-табақты (Мырзалиев). 2. Түгін қалдырмау, жинап алу. Үміт келсе, ол үйдегіні түгел сыпырып алып жатыр екен (Тілегенов). 3. Жұлып алу, шешіп тастау. Ол отыра қалып, сыңар етігін сыпырып алды ("Қаз.әдеб"). 4. Алып тастау, сыдыру. Ол аюдың терісін сыпырып алды (Сауытбеков). Сыпырып алды (кетті, әкетті) – а) күштеп тартып әкетті; ә) еш нәрсені қалдырмады, сыпырып-сиырды
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: сыпыру


будет выглядеть так: Что такое сыпыру