табысу
1. орт.етіс. Тап-ыс. 2. Татуласу, түсінісу, достасу. Ұрыспай табыстыр.// Дидарласу, кездесу, көрісу. Сағынысқан ағайын шұрқырыса табысты (Рсалин). 3. Төлдің енесіне қосылуы, жамырауы. Қозылар енесімен оңай табысады (Ермеков). Табыс етті [қылды] – бір нәрсені біреуге тапсырды, қолына тигізді. Тіл табысты – өзара тілге келді, мәмлеге келісті