таң
I1. Күн шығар алдындағы елең-алаң мезгіл, таңертең. Батар куннің атар таңы бар (Мақал). Таңға жақын көзі ілініп кетеді (Исмайылов). Таң азаннан – ертемен, құлқын сәріден. Таң асты – ат отқа қойылмай дем алды, суытылды. Таң атты – жарық түсті. Таң атырмады – күн көрсетпеді, тыныштық бермеді. Таңды таңға ұрды – түн баласына ұйықтамады, таңды көзбен атқызды. Таң қылаң бере – таң бозарып, атқанда, таң бозамықтана бастағаннан. Таң сәріден – елең-алаңнан, таң азаннан. Таң сыз берді – таң атты
II
1. Шат, шап. Аттыға еріп, жаяудың таңы айрылыпты (Мақал). 2. Кейбір аңдардың құйрығының төменгі жағындағы ақ таңдақ. Қоян ырғыған сайын таңы жарқылдайды (Ә.Кекілбаев)
III
Үйреншікті емес, таңғажайып, таңсық, аң-таң. Көрмегенге көсеу таң (Мақал). Таңым бар – қайран қалам, таңырқаймын