тиу
1. Бір нәрсенің екінші нәрсеге барып тірелуі, соқтығуы. Қалың көктің арасына тұмсығы тиген жерде (Әуезов). 2. Бір нәрсені алу, иелену, қолға тусіру. "Қазақ әдебиеті" оқырмандар қолына тиюде ("Қаз.әдеб"). 3. Біреуге тиісу, ұрыну. Егер намысыңа тисем кешір (М.Қуанышбаев). 4. Күйеуге шығу, тұрмыс құру. Сен менің тілімді ал, маған ти (Мыңжасарова) Тиіп тұр – өте жақын, қашық емес. Тиісерге қара таппады – кімге соқтығарын білмеді