толқу
1. Желдің әсерінен су (егіс, шөп, т.б) үсті бұйраттанып, шайқалып, ырғала тербелу. Көл беті толқиды. толқиды егін даласы. 2. Тынышы кетіп қобалжу, абыржу. Байқамаса болмайды, – деді іштей толқып (Ниязбеков). 3. Тебірену, толғану. Өзі ән шығарып айтқанда жан дүниең толқиды (Иманбеков)