төбе
IТопырақ, құм немесе тастан үйіліп қалған биік дөң, шоқы
II
1. Бастың ең үстіңгі бөлігі. Төбесін қасып шал қиялдана күрсінген (Қойшыбаев). 2. Бір заттың ұшар басы, ең жоғарғы жағы. Таудың төбесі, үйдің төбесі. Төбе би (көне) – ұлы жиында билер алқасында төрелік айтушы ең үлкен би. Төбе көрсетті – бір келіп, көрініп қайтты. Төбеңді көрмегір! – жеңіл-желпі қарғыс. Төбеңнен ұрғыр! – құдайдың қаһары соқсын, тәңір атсын. Төбесі көкке жетті – мәре-сәре боп қатты қуанды, шаттанды. Төбесінен құй қазды – азапқа салды, қинады; зықын шығарды. Төбе шашы тік тұрды – зәресі ұшты, шошыды