төгу
1. Сұйық, уақ, үгітінді затты бір орнынан екінші орынға аудару, ақтару, құю, шашу. Астықты қырманға төкті, шелектегі суды төкті. 2. Асты-үстіне қаптату, төпеу. Жұмыс қолын төкті, жаңбыр төгіп өтті. 3. ауыс. Барын аямай мол етіп жұмсау, шашу, ысырап ету. Төкпекші мал мен мүлік, алтындарын (Еркінбеков). 4. ауыс. Ән-жыр, күйді үсті-үстіне төпелеп айту, жаудыру. Жыр төкті, домбырадан күй төкті. 5. ауыс. Жіпті ұршықтан келепке аударып орау. Иірген жібін төгіп отыр. Абыройын төкті – әбден масқара етті, ар-ұяттан айырды. Көз жасын төкті - қатты егіле жылады, еңіреді. Тер төкті – жанын салып, аянбай еңбек етті