тұйық
1. Шығар жағы жоқ, бітеу; әрі қарай жүруге болмайтын. Тұйық көше, тұйық жол. 2. Киіздің, арқан-жіптің т. б. бүктелген, қайырылған жері. Арқан, әр түрлі баулардың бір басы тұйық болады (Қасиманов). 3. ауыс. Ашылып сөйлемейтін бұйығы, аз сөзді. Тұйық қыз. Тұйыққа тірелді – істер амалы қалмады, шарасыздыққа ұшырады. Тұйық тартты – сөйлегісі келмей бұйығыланды