тұру
1. Тіп-тік қалпында бір жерде тұрып қалу. Жұмағұл орнында тұрып қалған (Мағауин). 2. Отырған орнынан көтерілу, түрегелу. Құралайды Төрехан орнынан тұрып қарсы алды (Жұмақанов). 3. Ұйқыдан оянып, төсегінен басын көтеру. Қонақтар, тұрмайсыздар ма?- деген даусынан ояндық (Жәмішев). 4. Белгілі бір жерді мекендеу; өмір сүру. Еңселі, жайлы үйде тұрамыз ("Қаз. әдеб. "). 5. Белгілі бір сөзбен тіркесіп келіп"түзелу, жасалу, құралу" мағыналарын білдіреді. Жеке бөлшектерден тұрады. 6. Тіркесе айтылып"орналасу, жайласу" мағынасын білдіреді. Ашулы баста ақыл тұрмайды (Мақал). 7. Күрделі етістік құрамында осы шақта айтылған істің жай-күйін білдіреді. Мақалалары газетке шығып тұрды (Ыдырысов)