тұяқ
1. Мал т.б. сутқоректі жануардың аяғындағы жер басатын мүйіз тұқай. Ат тұяғы тиіп көрмеген боз дала (Ертаев). 2. ауыс. Ұсақ мал, қой-ешкі. Күзге қарай алдыңа үш-төрт тұяқ түседі (Сматаев). 3. ауыс. Артта қалған ұрпақ, тұқым. Сенен қалса бір тұяқ , жанар еді шам-шырақ (Жоқтау). Тұяғын тасқа соқты – қиыншылыққа тап болды. Тұяғы ілінді – бір нәрсеге енді ғана қолы жетті. Тұяқ баспаған [тимеген] – еш мал бармаған, соны, тың