түп
1. Су қоймаларының астыңдағы жер қабаты. Көлдің түбі, теңіздің түбі. 2. Іші қуыс нәрсенің төменгі қабаты, асты. Атдорба түбін иіскемей ат тоймайды (Мақал). 3. Ағаштың, шөптің, тағы басқаның жерге сіңіп тұрған бөлігі. Шөптің түбін қазып, тамырларын жеп көрді (Сейфуллин). 4. Өсіп тұрған өсімдіктің әрбір тобы, шоғы, бұта. Ойпаңда бірнеше түп тобылғы өскен (Сейфуллин). 5. Бір нәрсенің жаны, қасы. Астана түбіндегі үлгілі колхозды барып көрдік (М.Хасенов). 6. Шыққан тегі, негізі. Мұның түбі – арғын (Жансүгіров). 7. ауыс. Ақыры, соңы, тоқтар жері. Асығыс түбі өкініш деген осы (Бердин). Түбі бірге түтпейді – тегі бірдің алалығы жоқ. Түбіне жетті – құртты; мерт қылды. Түп жоқ – а) шек жоқ, есебі жоқ; ә) мешкей, жалмауыз. Түп тамыры – арғы түбі, негізі. Түп тамырымен жойды – біржола тып-типыл етіп құртты