тізе
1. Асық жілік пен ортан жіліктің түйіскен буын тұсы. Қоқаш тізесін бүгіп отыра кетті (Нұрмағанбетов). 2. ауыс. Үстемдік күш, озбырлық. Оның тізесі осы елге баттыақ қой (Мыңжасарова). Тізе батырды [көрсетті] – күш көрсетті, зорлық-зомбылық жасады. Тізе бүкті – а) тізерлеп тұрмай отырды; ә) жасы үлкендерді құрмет тұтып, иіліп сәлем берді; б) жеңілгенін мойындап бағынды, бас иді. Тізе қосты – бірікті, бірлесті, ұйымдасты