шу
I1. Айқай, абыр-дабыр, азан-қазан. Екеуі алтыбақан маңындағы бейберекет шудан оңаша кетіп еді (Төреханов). 2. ауыс. Дау-дамай, шатақ, жанжал. Әуелгі шу шыққанда-ақ сылыңғыр қараны қамаған (Н.Алдабергенов). Шу дегенде – ә дегенде, әуел баста, о баста. Шу етті – шулап қоя берді. Шу көтерді [шығарды] – шатақ шығарды, келіспеді, қарсы болды
II
Аналық малдың төлінің жолдасы. Төлдің шарана кілегейін енесінің жалағаны жақсы; енесінің шуы тез түсіп тазаланады (Ә.Әбішев). Шу аяқ – шұбатылған, ілбиген салақ. Шуын шұбатты – ыбырсыды, шұбатылу
III
Атты жүргізу үшін айтылатын ишарат сөз. Айт жануар, шу! - деді, Құбылып , Бурыл гуледі (Қобыланды)
IV
шу асау
– Жүген-құрық тимеген, үйретілмеген асау. Шу қарақұйрық деп – алды-артына қарамай