шыбық
I1. Ағаштың жапырағы жоқ жіңішке, солқылдақ жас өркені. Әбекең ақырын тал шыбықпен осып-осып жіберді (Ғ.Мұстафин). 2. Көлікті айдау, біреуді жазалау ушін пайдаланылатын жіңішке ағаш. 3. Жаңа өсіп келе жатқан жас өркен; көшет. Бір шыбықпен айдады – айтқанына көндірді, айдағанына жүргізді
II
анат. Адам немесе жануарлар жілігімен қабаттаса, қабыса, қатар біткен жіңішке сүйек. Мейрамның қолы сынбаған, шыбығы шытынаған (Б.Әшімов)