шыбын
I1. Зиянды микробтар тарататын қос қанатты кішкене жәндік. 2. ауыс. Миф, жан. Шын ақындар шыбыны кеудесінде тұрғанда қолынан қаламын сусытпайды (М.Әлімбаев). Шыбын қағар – этногр. жылқының күзеген кезде ортасынан жіңішкелеп қалдырылған құйрығы. Шыбын қанат (этногр). – шыбынның қос қанатына ұқсас ұсақ өрнек. Шыбын жан (көне) – өмір, тірлік. Шыбын жаны көзіне көрінді – жанына қатты батты. Шыбын жанын қоярға жер таппады – ауруы жанына қатты батып қиналды. Шыбын жанын шүберекке түйді – жан ұшырды, жанын аямады. Шыбын жаны шыға жаздады – өле жаздады. Шыбын жаны шырқырады [шырылдады] – безек қақты, жан ұшырды. Шыбын шаққан құрлы көрмеді – түк сезбеді, елемеді, ескермеді. Шықпаған шыбын жан – құр, сүлдер. Шыбыны ұшты – зәре құты қалмады, құты қашты, зәресі ұшты
II
Төрт түрлі карта қағаздарының бірі; шытыр,"крест"