Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шынжыр
1. Бір-біріне ілмектелген шығыршықтар тізбегі. Аяғы құрыш шынжырмен құрсаулы (Б.Момышұлы). 2. ауыс. Үстем тап өкілдерінің бұқара халыққа көрсеткен азабы; қыспағы. Ол шынжыр қазақ қызының мойнына бұрынғыдан да бата түсті (М.Әуезов). Шынжыр балақ, шұбар төс (көне) – шонжар, төре
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: шынжыр


будет выглядеть так: Что такое шынжыр