Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ [Қ] Ү Ұ Һ Ә Ө
қабындау
1. Қаулап өсу, қаптау; көбею, молаю. Қазоты мен қарға тұяқ қабындап көтерілді (С.Мұқанов). 2. Үдей түсу, күшею, өршу. Қабындаған ой (сезім, сағыныш, уайым)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қабындау


будет выглядеть так: Что такое қабындау