қағу
Iқағу көрмеді
– А) бұла болып емін-еркін өсті. ә) еш тежеусіз, өз бетімен өсті
II
1. Үшкір затты бір жерге ұрып кіргізу, сіңіру. Шеге қақты. Қазық қақты. 2. Бір затпен екінші нәрсені жайлап ұру, тықылдату. Есігін қақты. Алақанымен біреудің сырт жағынан жайлап қақпалау. Арқасынан қақты. 3. Бір нәрсені саусақтың ұшымен іліп қағу. Домбырасын жайлап қағып отыр. 4. Жабысқан затты қолмен ажырату, тазарту. Үстінің шаңын (қарын) қақты. 5. Төсенішті я жамылғыны затты шетінен ұстап жерге ұру, сілку. Киіз қақты. 6. Ағашын қатты сілкіп, жемісін жерге түсіру. Алма қақты. 7. Бір нәрсені қатты ұрып, жұлып түсіру. Шоқпарын қағып жіберді. Мүйізін қақты. 8. Тік тұрған бір затты екпінменен келіп соғып кету. Машина қақты. 9. ауыс. Есебін тауып, біреуден бір нәрсені түсіру, олжалау. Қалтасын қақты. Ұрлап кету, жымқыру. Ол совхоздан 25 мыңды қақты. 10. ауыс. Біреуді құр алақан қалдыру. Астан қақты. Қағып алды – а) лақтырған нәрсені іліп түсті, қақшыды; ә) айтқаныңды ұғып ала қойды. Қағып салды – бір нәрсені ішіп жіберді; алып қойды. Қаққанда қанын, соққанда жанын алды – қатты қысып ұстады, ұрып-соқты. Қаққан қазықтай [қағып қойған қазықтай] – тікесінен тік, тіп-тік