қағыну
1. Қағынды ауруына ұшырау; ұшыну, асқыну. "Қатын-балам қағынып өлсін" деп қарғанатын да солар (Кекілбаев). 2. ауыс. Өз-өзінен біреуге тиісу, ұрыну, соқтығу. Смағұл бүгін жоқ жерден қағынып, айналасын бүйі тигендей қылды (Тілегенов). 3. ауыс. Әдеттегіден күшейіп кету, өршу; бұзылу. Құдайдың қысы да қағынып кетті. Қағынып өлгір – қағынды келіп, өліп қалғыр