Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ [Қ] Ү Ұ Һ Ә Ө
қақпалау
1. Малды ыспалап, бір жаққа қарай айдау, бұру. Жорға дөненді қос маңына қақпалап айдап әкелді (Н.Ғабдуллин). 2. Бірін-бірі қағу, мұқату. Олар аракідік бірін-бірі қақпалап , қатар сөйлеп кетеді (Тоқаев). 3. ауыс. Біреуді еркіне жібермеу, тежеу; әр нәрседен тыйым салу. - Жоқ, Қайныш, қашанғы мені қақпалай бересің (Б.Нұржекеев)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қақпалау


будет выглядеть так: Что такое қақпалау