қам
I1. І Бір нәрсенің жай-күйі, жағдайы. Елдің қамы, мал қамы, қыс қамы. 2. Іс, әрекет, мал, айла. Әбдіжан жүру қамына кірісті (Бегалин). Қам жасады – бір нәрсеге алдын ала әзірледі. Қам [қамын] жеді [жемеді] – а) біреудің жайын ойлады, қамқорлық жасады; ә) уайымдады, қайғырды. Қамын ойлады – біреуге қамқорлық етті, жағдай жасады
II
1. Өңделген, ийі қанбаған, шикі. Қам қайыс, қам тері, қам кесек (кірпіш). 2. ауыс. Шала, піспеген. Алғаның жаман жолықса, Үйінің іші шаң болар, Істінің бәрі қам болар (Майлықожа)
III
Қайғы шер мұң уайым. Басқа түскен қам да ұмыт (О.Сәрсенбаев). Қам болды – қайғырды, қапаланды. Қам көңіл (көңілді) – мұңды, шерлі