қана
I1. Өсімдіктің ұрығы, дәні орналасқан қуыс, солардың сыртын қоршап тұрған сауыт. Қанасынан лықа шығып. Қызыл шоқ гүл қақ жарылған (Тоқмағанбетов). 2. ауыс. Бір нәрсенің сыртқы қабы, жамылғысы. Жүрек шіркін қабынды ұрып, Қанасына сыя алмай (Мәуленов). Қанасынан [қанадан] асты (шықты) – а) шектен шықты, әдептен озды; ә) асып-тасты, дандайсыды. Қанасына сыймады – асып-тасты, дандайсыды. Қанасын жарып шыққан – іштен шыққан (перзент)
II
Жеті жасар бүркіт. Жасына қарай бүркіт – былай аталады: бір жас – балапан, екі жас -қантүбіт, үш жас -тірнек, төрт жас -тастүлек, бес жас – мұзбалақ, алты жас – көктүбіт, жеті жас - қана (А.Сейдімбеков)
III
Толық мағыналы сөздерден кейін келіп, тежеу реңкін қосу үшін қолданылатын демеулік; ғана