қиыр
1. Алыс, жырақ, шалғай. Қиыр шет, қиыр түкпір. Алыс жер, қиян. Қиырдан келді, қиырдағы колхоз. 2) Шет, түкпір, бұрыш. Бір қиырдан екінші қиырға асып кете бермеген (Сейфуллин). Қиырға құлаш ұрды [қиырға шапты] – алысқа талпынды [ұмтылды], қиянға самғады. Қиырдың қиыры – алыстың алысы, шеттің шеті. Қиыр жайлап; шет қонып – ел жұрттан бөлек, оқшау. Қиыр шет – шалғай жер. Қиыр шығыс (геогр. ) – Азияның шығыс бөлігі