қия
I1. Таудың, шыңның тік құлама беті. Тау қияларын қар басқан. 2) ауыс. Аспан, көк, биік. Бүркіт қияға көтерілді. 3) ауыс. Алыс жер, шалғай; қиян. Қиядан қылт еткенді көреді деп (М.Әлімбаев). Қияға көз салды – алысқа қарады, алдын болжады. Қияға қанат қақты [қияға құлаш ұрды, сермеді] – алыс армандарға талпынды. Қияға самғады – биікке көтерілді, шарықтады
II
Бір жағына қарай қисайған, құлама, тік. Қия жартас, қия бет, қия жол
III
Қиғаш, көлденең; қиялай. Күн қия түсіп тұр. Қия баспады [бастырмады] – ешқайда шықпады, тырп етпеді. Қия өтпеді – сыйлады, құрметтеді