қолқа
I1. Жүрек қарыншаларынан басталып, дененің әр түрлі мүшелеріне қан тарататын ең ірі және басты тамыр. 2. Кеңірдек пен өкпенің түйіскен жері; тыныс органдарының негізгі бөлігі. Бу атып, танау, қолқа будақ-будақ (Ө.Нұрғалиев). Қолқаны алды [қапты] – дем алуын қиындатты, тұншықтырды. Қолқаны атты – мұрынға жаман иіс келді. Қолқаңды құрт жесін (қарғ. ) – қолқа құртына ұшыра! Қолқасын суырды [үзді] – екі аяғын бір етікке тықты, тықсырды
II
1. Жақын адамның бір нәрсені қалауы, сұрауы. 2. ауыс. Өтініш, тілек. Бастыққа ол өз қолқасын да айтып жатыр (Саржайлау). Қолқа салды – бір нәрсені қалады, сұрады
III
Жүк артқан түйенің тарту арқанының дәл төске келетін жеріне өткізіп қоятын жең сияқты киіз