қолтық
I1. Адам жан-жануарлар қолының төспен ұштасқан жерінің асты, иық иінінің ішкі жағы. Қолтығына қолы тиді. 2. Киім жеңінің боймен жалғасқан жерінің асты; қолтық тұсы. Бешпентінің қолтығы жыртық екен (Жағанова). Қолтығына кірді [тығылды] – біреуді арқа тұтты, қорғаныш етті. Қолтығына қысты – панасына алды, қамқорлық етті. Қолтығына су [дым] бүрікті – айдап салды, желіктірді. Қолтығынан демеді [сүйеді] – біреуге қамқоршы, жебеуші болды, жәрдемдесті. Қолтығында кетті [кете барды] –біреудің еркіне көнді
II
геогр. 1. Белгілі бір мекен-жайдың немесе орман-тоғай, сай-саланың тасалау, ықтасындау жері. Сиырлар өзен аңғарындағы қолтықта жатыр (Көшімов). 2. Мұхит, теңіз, көл суының құрылыққа ішкерлей кірген жіңішке бөлегі; қойнау. Бозаралға дейінгі аралықта зерттелмеген бірде-бір қолтық , бұғаз жоқ (Тайыров)