қону
1. Ұшып келе жатқан қанатты нәрсенің бір жерге келіп түсуі, отыруы. Құс қонды. 2. Көшкен ел-жұрттың белгілі бір жерге келіп, үй тігуі. Ел Сарша көлге келіп қонған (С.Омаров). 3. Адамның бір үйге немесе бір жерге түнеп шығуы. Үйіне қонды. 4. Белгілі бір жерге жайғасу, орналасу. Қойшы атына қонды. 5. ауыс. Белгілі бір қасиеттің адам бойынан орын алуы; дару. Іскерлік баланың бойына өзінен-өзі қона қоймайды (Семья тәрбиесі). 6. Ауыс Киімнің құйып қойғандай, дәл келуі. Киімнің қонғаны сондай, тамсанып-тамсанып қойды (Алдабергенов)