Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ [Қ] Ү Ұ Һ Ә Ө
қуару
1. Күнге күйіп қурау; сарғаю. Шөп біткен қуарып кетті. 2. ауыс. Өңі қашу, бозару; қуқылдану. Өңі қуарып, көзі үңірейіп кеткен. 3) ауыс. Бала-шағасынан айырылып, жалғыз басы қалу. Жалғыз басың қуарып не бітірмексің? (Исабеков)
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: қуару


будет выглядеть так: Что такое қуару