қурау
1. Ылғалдың жетіспеуі салдарынан өсімдіктің қурап кетуі; солу, сарғаю. Өсімдіктер қурап кетті. Бір нәрсенің күнге қақталып, қатты кеуіп кетуі; құрғау. Сабаның ауыз жағы қурап кетіпті. 2. ауыс. Құру, жоқ болу. Уылжыған ақша бет қурасайшы (Сейфуллин). Қурап қалсын – қараң қалсын, құрысын. Қурап отыр – түгі жоқ, жетіспейді