құйрық
1. Жан-жануарлар денесінің арт жағында орналасқан, үстіне жүн, қыл шыққан мүшесі. Жылқының құйрығы. 2. Адамның отыратын дене мүшесі. Ол құйрығын тасқа қойып отырды. 3. ауыс. Бір нәрсенің үшкірленіп, сүйірленіп келген шет жағы, ұшы. Ұшақтың құйрығы. Құйрығын басты – жаңа отыра бастады, жаңадан отырды. Құйрығын майлады – жаңа мінген атына ырым ретінде сый көрсету салты. Құйрығы жерге тимеді [құйрығы жер иіскемеді] – зыр жүгірді, дамыл таппады. Құйрығын бұлаңдатты [бұлғаңдатты] – алдап-арбады, қулыққа басты. Құйрығын қысты – жым болды; қорықты. Құйрығын сүзді [тарады] – бәйгі атындай жаратты, баптады. Құйрығын сыртқа салды – тайқып шыға келді, жонын көрсетті. Құйрығын ұстатпады /шалдырмады/ – түлкі бұлаңға салды. Құйрығын шаншып [тігіп] – асыр салып, ойнақтап. Құйрық тістесіп келді – бәйгіге қосылған аттар бірінен соң бірі келді