Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
А Б В Г Д Е Ж З И І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я Ы Ғ [Қ] Ү Ұ Һ Ә Ө
құлшылық
1. Құлдық, тәуелділік. Құлшылықпен өткен өмір. 2. Құдайға сиынып, табынушылық. Шыңғыс шекпенін жайып, құлшылыққа кірісті. (С.Мұқанов) Құлшылық қылды [етті, ұрды] – құдайға табынды, сиынды
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: құлшылық


будет выглядеть так: Что такое құлшылық