құрық
1. Жылқы ұстау үшін, ұшына ілмек жіп бекітілген ұзын сырық. Мойнына құрық салды. 2. ауыс. Айла-шарғы, құлық-сұмдық. Жәнібек ханның құрығы ұзын – айла-шарығы мол, қулығы жетерлік. Құрық әкетті – бой бермеді; ерікке көнбеді. Құрық – бір нәрсеге итермеледі, жел берді. Құрық бойламады – тереңдігі құрықтан асты. Құрық бойы (Құрық бойындай) – қашықтығы құрық бойымен бірдей. Құрыққа сырық жалғады – есебін тапты, амалдады. Құрық салды (тастады) – қолға түсіруге әрекет етті, ұстамақ болды. Құрық сілтем (тастам, созым) жер – жақын аралық, таяу маң