қыл
1. Жалдың, құйрықтың жіңішке әрі ұзын тал қайратты, қатты шақтары. Қыл арқан – қылдан есілген арқан. Қылдай бөлді – бірдей етіп, тепе-тең бөлді. Қыл мойын – жіңішке, ұзын мойын. Қылға тізді – түгін қалдырмай жиып-терді, жіпке тізді. Қылға ілініп тұр – жағдайы нашар, қауіпті. Қылдан тайды – жаңсақ кетті, жаңылды. Қыл жуытпады – жуып-шайды, ақтады. Қыл кеңірдектен алды (қысты) – жан алқымға алды, қысты. Қыл-құйрық жылқы малы. Қыл мойынға тақалды – өлер халге жетті. Қыл үстінде – мүшкіл халде, қиын жағдайда. Қылы қисаймады (сынбады) – түгі құрымады. мұрты сынбады