қыр
1. геогр. Созылып жатқан биік жер. 2. Қырлы нәрсенің сырт жақ шеті. Пышақтың қыры. 3. Киімге үтік басқанда пайда болатын түзу қатпар. Костюм-шалбардың қыр сынбаған . 4. ауыс. Адам бойындағы қасиеттердің бір сыры. Бұл жолы ол соны қырымен көрінді. 5. ауыс. Біреуге көрсетілген сес, айбат. Бұл маған істеген қыры болар. 6. ауыс. Бір нәрсеге деген икем, еп. Саудаға қыры жоқ. Қыр астында – алыс емес, жақын. Қыр мұрын [мұрынды] – қырланып келген әдемі мұрын. Қыры жоқ – икемсіз, епсіз. Қыры кетті – ісі оңға баспады. Қыры сынды – беті қайтты, тауы шағылды. Қыры тайды – күйі кетті, нашарлады. Қыр көрсетті – қоқан-лоқы жасады, қорқытты. Қыр соңынан қалмады – соңына түсті, қудалады. Қырына алды – біреудің соңына түсті, ерегісті