үзу
IТұтас заттың бір бөлігін қолмен жұлып алу, бөлектеу. Гүлді өз қолымен үзіп әкелді (Келімбетов). 2. ауыс. Белгілі бір істі әрі қарай дамытпау, тоқтату. Әңгімесін (оқуын, байланысын) үзді. Қара үзді – көзден таса болды, ұзап кетті. Тепсе, темір үзерін – күште, мықты, қарулы
II
Уқалау, мыжғылау. Бойдағы жел-құзды, содан пайда болатын түйін-тұзды уқалау, тарту арқылы жоқ қылу