Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
үй
1. Адам тұратын баспана. Үйі жоқтың- күйі жоқ (Мақал). Жүсіптің бір бөлмелі үйі бар екен (Өмірбеков). Үйдің сүйегі – киіз үйдің ағаш жабдығы. 2. ауыс. От басы, үй іші. Ана үйді, мына үйді көрсең де ұрыс-жанжал болып жатады ғой (Аймауытов). 3. Белгілі бір қоғамдық қажеттілік үшін пайдаланылатын орын, мекеме. Демалыс үйі (балалар үйі). Үй ағаш – киіз үйдің сүйегін жасау үшін әзірленген ағаш. Үй болды – өз алдына түтін түтетіп, бөлек отау болып шықты. Үйден аттап шықпайды – ұзап ешқайда бармады. Үйді басына көтерді – даурығып қатты сөйледі, шулады. Үй жоқ, күй жоқ – үйсіз-күйсіз, баспанасыз. Үй жолдас – жан серік. Үй иесі – үй қожасы, отағасы. Үй қояны – үй жағдайында өсірілетін қоян. Үй орнындай – аумағы шағын, онша үлкен емес. Үй өсімдіктері – үй жағдайында өсірілетін өсімдіктер (комнатные рестения). Үй тапсырмасы – оқушыларға үйде орындауға берілетін жұмыс. Үй шаруасы – үй ішінің тіршілігі, жұмысы. Үй іші – үй адамдары, от басы мүшелері
Вы можете поставить ссылку на это слово:

будет выглядеть так: үй


будет выглядеть так: Что такое үй